W jakim stylu się wspinamy (aktualizacja)
Zima w pełni, czas więc na porządki przed kolejnym sezonem.
Na początku zeszłego roku, przedstawiliśmy propozycje nazewnictwa i definicji stylów, które charakteryzują rodzaj włożonej pracy nad drogą, we wspinaniu na własnej asekuracji.
Dziś zamieszczamy ich aktualizację. Jest ona wynikiem dyskusji, która odbyła się minionej jesieni, na forum Brytana. Padło wtedy wiele cennych uwag i propozycji modyfikacji wcześniejszych zapisów. Dyskusja - co nie zawsze się zdarza w dyskursie otwartym - była bardzo merytoryczna, co cieszy podwójnie. Teraz, zarówno skróty jak i same definicje, wydają się być bardziej spójne i przejrzyste.
Dla przypomnienia dodam, że style te nie mówią nic o powadze moralnej danej drogi, podobnie jak o trudnościach technicznych.
Do wyrażenia tych ostatnich stosowana jest w Polsce skala Kurtyki, bądź dużo rzadziej UIAA (Tatry). Gradacja powagi dróg wyrażana jest u nas rzadko , najczęściej w skali "WRX" bądź anglosaskiej skali "E".
To o czym mowa w tym wątku to rodzaj pracy, którą wspinający włożył w daną drogę, osiągając dany efekt (czyli najczęściej OS lub RP; Obaj z Marcinem nie wspinamy się w skałach w GU-pp ).
Nowe skróty będziemy stosować do opisu przejść już w najbliższym sezonie, natomiast co do przejść już opisanych, to postaramy się je wkrótce zedytować.
Piotrek Poloczek
TRAD OS - przejście bez znajomości (bez podpowiedzi, lustracji ze zjazdu, zaznaczonych chwytów, bez oglądania filmów, zdjęć, innych prowadzeń), z zakładaniem całej asekuracji „ z ręki „. Dopuszczalne jest cofanie się do odpoczynkowego miejsca zewspinując się i ponowne przejście trudności, bez obciążania liny. Droga powinna być poprowadzona jednego dnia, bez odwiązywania się od liny
TRAD Flash - przejście w pierwszej próbie, bez wcześniejszych przymiarek do drogi; mogą być udzielane podpowiedzi, oglądanie innych prowadzących, znajomość ze zdjęć lub filmów ale bez lustracji ze zjazdu, z zakładaniem całej asekuracji „ z ręki „. Dopuszczalne jest cofanie się do odpoczynkowego miejsca i ponowne przejście trudności, bez obciążania liny.
GU-bz - przejście drogi z zakładaniem własnej asekuracji, rozpoznawanej tylko od dołu. Każdy zjazd linią drogi (niezależnie od celu zjazdu), redukuje styl do GUz**. Każdy przelot zakładany jest tylko podczas wspinania (zakaz przymiarek asekuracji z wiszenia w bloku). Po odpadnięciu, bądź bloku, wspinacz jest opuszczony do podstawy drogi, ściąga linę a osoba trzecia czyści drogę z przelotów. Wszystkie przeloty zakładane są podczas finalnego przejścia.
*) GUbz - bez znajomości
**) GUz - znając, ze znajomością drogi
GU-z (gorsza pochodna GUbz) – przejście drogi z zakładaniem własnej asekuracji, rozpoznawanej tylko od dołu. Zjazd linią drogi może nastąpić dopiero po rozpoznaniu całości drogi od dołu; każdy wcześniejszy zjazd redukuje styl do HP (niezależnie od celu zjazdu). Każdy przelot zakładany jest tylko podczas wspinania (zakaz przymiarek asekuracji z wiszenia w bloku). Dopuszcza się - po odpadnięciu, bądź bloku - kontynuowanie wspinaczki dalszą częścią drogi, bez opuszczania wspinacza do podstawy skały. Przed każdą próbą, droga powinna być wyczyszczona z przelotów. Podczas właściwego (finalnego) przejścia wszystkie przeloty muszą być zakładane z ręki.
HP – przejście drogi z zakładaniem własnej asekuracji, rozpoznawanej z wędki lub ze zjazdu (niezależnie od celu zjazdu). Czyszczenie drogi ze zjazdu przez prowadzącego, również sprowadza drogę do HP. Przed właściwym (finalnym) przejściem, wszystkie przeloty z poprzednich prób muszą być usunięte. Założenie ich następuje z ręki, podczas finalnego przejścia.
GU-pp – przejście drogi z zakładaniem własnej asekuracji, rozpoznawanej tylko od dołu. Każdy zjazd linią drogi, redukuje styl do HP (niezależnie od celu zjazdu). Każdy przelot zakładany jest tylko podczas wspinania (zakaz przymiarek asekuracji z wiszenia w bloku). Dopuszcza się w trakcie finalnego przejścia, korzystanie z przelotów pozostałych na drodze, z poprzednich prób prowadzeń tego samego wspinacza. Przeloty te muszą być jednak założone wcześniej w trakcie wspinania. Po odpadnięciu, bądź bloku, wspinacz jest opuszczony do podstawy drogi i ściąga linę z przelotów. Przejścia w tym stylu dotyczą głównie przejść górskich i wielowyciągowych. W skałach styl ten jest tolerowany, jednak postrzega się go jako mało wartościowy. Najczęściej jest on etapem prowadzącym do przejścia w stylu GU-z
